Pa Co Hang Kia Reservaat

Op 7 oktober aangekomen in Hoa Binh op doorreis naar Pa Co Hang Kia Nature Reserve in het westen vlakbij de grens met Laos. Met moeite een intenetcafe gevonden, hoewel het een vrij grote stad is op 65 km van Hanoi. De afstanden zijn relatief klein maar de wegen ijn soms ronduit slecht of worden bevolkt door een mengeling van mensen te voet, op de fiets, met buffels en koeien, spelende kinderen, etc. De volgende dag hebben we de vergunningen geregeld, zowel met de afdelingen van de ministeries als wel met het lokale peoples commitee (met een groot standbeeld van Ho Chi Minh op het balkon!). Na veel thee drinken hebben we de vergunningen binnen. Daarna opnieuw aan de slag met het opzetten van de insectenvallen.

We hebben de laatste dagen in Vu Quang hard gewerkt om alle vallen op te halen en de vangsten te verwerken. Niks gestolen en alles stond nog op zijn plek, maar wel waren een aantal vangpotten volgelopen door de enorme regens. Ook moesten we tot borsthoogte door rivieren waden om de vallen veilig te stellen. Wel wat minder bloedzuigers en muggen omdat het wat droger werd. Ook veel hand-grote Nephila' s (spinnen) in prachtige kleuren. Uiteindelijk gelukkig de laatste dagen goed weer gehad. Veel zon en niet al te heet. De laatste avond met een afscheidsetentje met de mensen van het park die ons geholpen hebben. Veel eten, mooie woorden, plezier en drank, maar wees gerust het is niet uit de hand gelopen en we zijn de volgende keer van harte welkom. De groep is nu gesplitst en een deel zit in Cuc Phuong. Wel vreemd in het begin dat we met veel minder mensen op pad te zijn. Verder goed eten en verzorging.

De 25 insectenvallen zijn geplaatst maar het was moeilijk want het terrein in Pa Co Hang Kia is verre van makkelijk. Het reservaat is een oud karstgebied, d.w.z., veel kalksteen met scherpe randen en vaak erg steil. Uiteindelijk hebben we na veel klimwerk de vallen op kunnen zetten. We gebruiken ook hier 3 typen vallen; de bekende Townes type Malaise vallen (een tent met in het midden een scherm waar insecten tegen aan vliegen. Bovenin een opening en een pot met alcohol; waar ze in verzameld en geconserveerd worden). De andere vallen lijken hier op; het ene type is experimenteel en heeft een veel grotere invliegopening en is ook hoger en tenslotte een kleiner nieuw type val gemaakt in Taiwan met een kleinere invliegopening en met glasfiber versterking. De vallen staan tussen die 1000 en 1400 meter hoogte. Het klimaat is hier uitstekend te doen overdag, een 25 graden en s'avonds vrij fris. Verder vrij veel bewolking en mist af en toe. Voor de kenners zoiets als Tam Dao ten Noorden van Hanoi.

We hebben toch weer een mogelijkheid gevonden om emails te versturen, maar de capaciteit is te gering om plaatjes te versturen. We zijn te gast bij het Blue Moon project (een project om de plaatselijk cultuur te beschermen en te combineren met natuurbehoud); het project is geen luxe gezien de voorgande afbraak van het natuurgebied. Afdwingen van bescherming is moeilijk gezien de verschillende minderheidsgroepen die in het gebied wonen en overheidsbemoeienis veelal afwijzen.

We zitten hier toch in wat we maar een " remote area" zullen noemen. Het leven is hier erg verschilllend met dat van de vorige plaatsen waar we verbleven. We hebben onze verblijfplaats (hotel is wel een erg luxe benaming) in een provisorische nederzetting die hoofdzakelijk gebruikt wordt door de grote vrachtwagens plus chauffeurs met vracht voor de bouw van een grote dam even verderop en het ophalen van de mais en rijstoogst die volop aan de gang is. Er is een soort Vetnamse kwikfit voor banden reparaties en wat obscure restaurantjes. En er hangen allerlei mensen rond met onduidelijke taken laat ik maar zeggen. Een beetje vaag wild west sfeertje. De bevolking in de dorpen om ons bestaat hier hoofdzakelijk uit wat ze hier de minderheden noemen. Erg kleurig gekleed en ze houden nog zeer aan tradities vast. Vrouwen allemaal in mooie plooirokken (hoe ze het doen vraag ik me af) en mannen ook in een soort Volendammer broek. Zondag naar de zondagmarkt geweest in Pa Co, het eerste dorp in het reservaat. Het reservaat zelf ziet er nu nog redelijk uit. Helaas is het toezicht minimaal en wordt er overal stevig gekapt. Eigenlijk hebben ze liever geen pottekijkers om te zien wat er precies gebeurt en werden we stevig in de gaten gehouden bij het plaatsen van de vallen. Handel in hout en corruptie gaan kennelijk hand in hand. Ook met Laos (om de hoek hier) vind er veel handel plaats.

We blijven hier tot vrijdag en gaan dan terug naar Hanoi. Op dit moment gaat de tiende (!) tyfoon landen die zo hoog door komt dat we toch maar warme kleding aangetrokken hebben; veel wind en regen wordt er vandaag en morgen verwacht. Nu maar hopen dat de tyfoon de atmosfeer schoon gaat vegen zodat we nog een aantal goede zonnige dagen in Cat Ba eiland hebben.

Kees van Achterberg & Rob de Vries, 14 oktober 2009